| მთავარი » ფაილები » მოთხრობები - Stories |
We hate devil!
| 25.05.2011, 17:52 | |
თბილიში ცხოვრობდა ერთი 14 გოგო, რომელსაც ერქვა მაკა. ბავშვობაში ის ძალიან მხიარული და ლაღი ადამიანი იყო. თუმცა როცა წამიზარდა და თინეიჯერი გახდა, ხასიათი ძალიან შეეცვალა. თვითონაც არ იცოდა რა უნდოდა. თვეში ერთხელ თუ გაიღიმებდა. მეგობრებიც არ ჰყავდა, სულ მარტო დადიოდა. არაფერი უნდოდა. ხალხში არ გადიოდა. მხოლოდ ღაე სეირნობდა, როცა გარეთ არავინ იყო. მშობლებმა არც კი იცოდნენ რა გაეკეთებინათ.
ერთ დღეს როცა ის სკოლაში მიდიოდა ერთმა კაცმა გააჩერა: __ერთი წუთი მოდი. __რა გინდა? არავის ველაპარაკები , მითუმეტეს უცხოებს! __ესეთი მოწყენილი რატომ ხარ? __მოწყენილი კი არ ვარ ესეთი ვარ! საერთოდ შენ ვინ ხარ რო რამე აგიხსნა?! __თუ გინდა რაღაცას შემოგთავაზებ. არ გინდა ნამდვილი ჭეშმარიტება ნახო? __ჭეშმარიტების მე არ მჯერა! __დაიჯერებ! ჭეშმარიტება სატანაა! __სატანა არა ის! არ მჯერა მასეთი რაღაცეების! __თუ არ გჯერა შენი ნებაა! მაგრამ გეტყვი რომ დაფიქრდი! ხვალ 12 საათზე სასაფლაოზეჩვენს სექტას წევრები უნდა შევმატოთ და მოდი. ყველაფერს მოგიგვარებთ. თავს სულ არაჩვეულებრივად იგრზნობ. ძალიან მოგეწონება. __აბა რა, მოვალ აუცილებლად. ჰაჰაჰა __მე გითხარი. ხვალ თორმეტზე სასაფლაოსთან. კაცი წავიდა და მაკამ თქვა: __თორმეტზე სასაფლაოსთან რა მიმიყვანს გიჟი იყო ვიღაცა. მაკამ გზა გააგრძელა სკოლისკენ. მთელი დღე ამაზე ფიქრობდა. რამის რამეც კი ააგრძელა ამაზე ფიქრში: __რა სისულელეა! სატანა არა ის! იქ რა მიმიყვანს! სასაფლაოზე ღამის თორმეტზეო! ჰაჰ! მგრამ რაზე ვამბობ უარს ხომ არ ვიცი? იქნებ მომეწონოს კიდეც. ზუსტად არც კი ვიცი რას მთავაზობს. იქნებ მართლაც წავიდე. მეშინია ღამე სასაფლაოზე მისვლა თუ რა?! არაფრისაც არ მეშინია! წავალ და ვნახავ რა ხდება! თუ არ მომეწონება უკან გამოვბრუნდები. მეორე დღეც გათენდა. მაკა მოუთმენლად ელოდა დაღამებას. აინტერესებდა რა მოხდებოდა. იქნებ მართლაც კაგი იქნებოდა იქ?! ღამეც დადგა. როცა ყველამ დაიძინა, მაკა ფანჯრიდან ჩუმად გადაძვრა თოკით. გარეთ არავინ იყო. ერთი-ორი ადამიანი თუ იდგა. ქუჩები განათებული იყო. სასაფლაო დაახლოებით ერთ კილომეტრში იყო.ის ერთ ჩაბნელებულ ადგილას იყო. მაკა თითქოს კართან რაღაცამ შეაყოვნა, თუმცა მაინც შევიდა. დაახლოებით ერთი წუთი იარა, როცა კოცონის ალი დაინახა და იქითკენ წავიდა... | |
| ნანახია: 955 | რამოტვირთვები: 0 | კომენტარი: 3 | რეიტინგი: 0.0/0 | |
| სულ კომენტარები: 3 | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
